|
VERHALENBUNDEL
WILDE FLORA Schrijvers die een breed palet
hanteren, zoals Huub Beurskens die aan taal niet genoeg heeft en daarom ook
schildert, en schrijvers die voortgaan op een en dezelfde weg, zoals
natuurdichter Leo Herberghs die al zijn leven lang inspiratie vindt in het bijna
onopgemerkte leven en de bloei langs stille landweggetjes en boerenveldjes.
Door de verscheidenheid van de schrijvers die meewerkten aan deze bundel
is de titel Wilde Flora, naar de titel van het verhaal van Huub Beurskens, zeer
terecht. De wilde flora die Limburg kenmerkt vinden we terug in de diversiteit
van de verhalen in dit boek. De eerste vraag die opkwam: hoe stel
ik vast welke Limburgse schrijvers in aanmerking komen voor deze bundel? Een
criterium voor wat een professionele schrijver is, is er niet. Om toch tot een
lijst van min of meer professionele schrijvers te komen, heb ik de namen
verzameld van alle schrijvers die met enige regelmaat een boek uitgeven bij een
landelijk opererende uitgever. Dit betekent dat ik schrijvers die publiceren bij
uitgevers in de grachtengordel hebben opgenomen, maar ook schrijvers die
uitgeven bij onder meer uitgeverijen in Groningen, Utrecht, Breda en Limburg. Limburgse
uitgevers die landelijk werken, waardoor hun uitgaven in het hele Nederlandse
taalgebied te verkrijgen zijn, zijn
onder meer TIC, Huis Clos, Leon van Dorp en AZUL-Press.
Om tot deze lijst te komen, heb ik
gebruikgemaakt van het door Adri Gorissen geschreven Limburgs Literatuur
Lexicon, de schrijverslijst van het Letterkundig Centrum Limburg, de lijsten van
lidmaatschappen van de Vereniging van Letterkundigen, de PEN en de Maatschappij
voor Nederlandse Letterkunde. En
natuurlijk van de geschriften van volgers van Limburgse schrijvers, zoals Ben
van Melick, Lou Spronck, Ine Sijben en Hans op den Coul.
Dichters die nooit proza schrijven en
dialectschrijvers die niet in het Nederlands publiceren, vielen af, zodat er van
de vijftig namen een veertigtal overbleef. Van deze veertig hebben er vijf niet
gereageerd op het verzoek. Van twee, vaak verkassende schrijvers heb ik geen
actueel adres kunnen vinden, ook niet na de hulp van hun uitgevers te hebben
ingeroepen. Ze waren zelf het spoor bijster.
Dan zijn er schrijvers die vele jaren werken
aan een meesterwerk en niet staan te wachten op een verzoek een verhaal te
schrijven voor een bundel. Andere
schrijvers die ik gevraagd heb is het eenvoudigweg niet gelukt omdat ze alleen
maar romans en nooit verhalen schrijven. Daarentegen staan er wel verhalen in
deze bundel van schrijvers die dachten vergeten te zijn, vooral omdat ze nooit
de toppen van de bestsellerlijsten hebben gehaald. Een van hen is door mijn
verzoek opnieuw in de pen geklommen en werkt nu aan een nieuw boek.
Ook is er een schrijver die niet mee wilde
werken als een andere schrijver ook in het boek zou staan. Maar als samensteller
van de bundel kan ik geen rekening houden met kinnesinne tussen schrijvers die
elkaars bloed wel kunnen drinken. Want net als andere mensen zijn schrijvers ook
soms gewoon jaloers op het succes van een ander, van wie ze vinden dat hij of
zij toch heel wat minder in zijn mars heeft.
Er waren ook een paar schrijvers die akkoord
gaan met elk verzoek voor een verhaal of gedicht of column en het daarom zo druk
hadden dat hun verhaal niet op tijd af was. Tot slot viel ook de schrijver af
die absoluut niets meer met Limburg te maken wil hebben en al spontaan overgeeft
als hij het woord Limburg hoort. Er
bleven vierentwintig schrijvers over. Een mooi boeket, met een kleurrijke
verzameling verhalen van Limburgse
schrijvers. Terecht: Wilde Flora.
|
Copyright: Ton van Reen.
|